Long Beach ကမ္းေျခက Queen Mary

..................................................................................................................

.

ဒီရက္ပိုင္းအတြင္း Queen Mary သေဘၤာၾကီးဆီ အလည္ေရာက္ခဲ့တယ္။ သေဘၤာၾကီးက ခန္႔ခန္႔ျငားျငား ပင္လ ယ္ကမ္းေျခမွာ တည္ရွိတယ္။ ေတာင္ပိုင္းကာလီဖိုးနီးယားျပည္နယ္၊ ေလာစ့္အိန္ဂ်လိစ္မွာ ရွိပါတယ္။ အတိအ က် ေျပာရရင္ေတာ့ City of Long Beach မွာျဖစ္ပါတယ္။ သေဘၤာၾကီးေပၚတက္ၾကည့္ဖို႔ ၀င္ေၾကးက တေယာ က္ကို $ 25 ေဒၚလာ ေပးရတယ္။ ကမၻာလွည့္ခရီးသည္ေတြ စိတ္၀င္စားတဲ့ေနရာတခုပါ။

သေဘာၤၾကီးေဘးနားမွာ ရုရွားက ေရးငုပ္သေဘၤာတစီး ရပ္ထားတယ္။ ျပတိုက္တခုအေနနဲ႔ ျပထားတာပါ။ သူလဲ ပဲ ၀င္ေၾကးေပးရတယ္။ အထဲမွာေတာ့ က်ဥ္းက်ဥ္းၾကပ္ၾကပ္၊ လူမ်ားရင္ တိုးတိုးေခြ႔ေခြ႔ ၀င္ရမယ့္သေဘာရွိပါတ ယ္။ ေရငုပ္သေဘၤာဆိုေတာ့ အထဲမွာ ဘယ္က်ယ္လိမ့္မလဲ။ ဒီေရငုပ္သေဘၤာက ၾကာပါၿပီ။ မ်က္ေမွာက္ကာလရွိ ေရငုပ္သေဘၤာေတြဆို ဒီထက္ေကာင္းမွာေပါ့ေလ။ လူေပါင္းရာနဲ႔ခ်ီၿပီး ေနလို႔ရေအာင္ အထဲမွာက်ယ္တယ္လို႔ ၾကားခဲ့ဖူးတယ္။ သေဘၤာမွာ Russian Scorpion 540 လို႔ စာတန္းေလးထိုးထားတယ္။
.

ေရငုပ္သေဘၤာနားမွာ ခရီးသည္တင္ ေမာ္ေတာ္ဘုတ္ေတြ ရပ္ထားတယ္။ ေမးၾကည့္ေတာ့ အဲဒီေမာ္ေတာ္ဘုတ္ ေလးေတြနဲ႔ Catalina Island ကို တေန႔ခရီးအလည္သြားၾကတာတဲ့။ မနက္သြား ညေနျပန္။ ဟိုေရာက္ရင္ ကၽြန္း ေပၚမွာ လိုက္လည္ၾက၊ အမွတ္တရဓာတ္ပုံေတြ ရိုက္ၾက၊ ေပ်ာ္ၾကပါးၾကနဲ႔ ညေန ေနေစာင္းေတာ့ ျပန္လာလို႔ရတဲ့ စိတ္၀င္စားစရာခရီးျဖစ္ပါတယ္။ က်ေနာ္ေတာ့ မေရာက္ဖူးေသးဘူး။ ေရာက္ဖူးတဲ့သူေတြ ျပန္လည္ေဖာက္သည္ ခ်လို႔ တဆင့္ျပန္ၿပီး ေဖာက္သည္ခ်တာပါ။ တေန႔ေန႔ေတာ့ ေရာက္ေအာင္သြားရမယ့္ ခရီးပါ။

Queen Mary သေဘၤာၾကီးေပၚမွာ အထပ္ေတြ အေတာ္မ်ားသလို အထပ္တိုင္းမွာလည္း အခန္းေတြက မ်ားစြာျဖ စ္ပါတယ္။ တခ်ိန္က အေမရိကနဲ႔ ဥေရာပ အသြားအျပန္ေျပးဆြဲတဲ့ ခရီးသည္တင္သေဘၤာၾကီးပင္ျဖစ္ပါတယ္။ ဒု တိယကမၻာစစ္ၾကီး စစ္မီးေတာက္ေနခ်ိန္မွာ Queen Mary ကေတာ့ ပုံမွန္ေျပးဆြဲေနပါတယ္။ စစ္ကိုလည္းၾကဳံခဲ့ ဖူးသလို မုန္တိုင္းဒဏ္ကိုလည္း ခံခဲ့ဖူးတဲ့ သမိုင္း၀င္သေဘၤာၾကီးပါ။ အခုေတာ့ ဟိုတယ္နဲ႔ ျပတိုက္ျဖစ္ေနပါၿပီ။ တ ခါတရံ ရုပ္ရွင္ရိုက္ကြင္းတခ်ိဳ႕အတြက္ သေဘၤာၾကီးကို အသုံးျပဳေနတာ ေတြ႔ရပါတယ္။

ဆရာၾကီး တကၠသိုလ္ဘုန္းႏိုင္ရဲ့ နာမည္ၾကီး ၀တၳဳတပုဒ္ျဖစ္တဲ့ “လြမ္းေတးမဆုံးေစႏွင့္ ေစာသခင္” ဇာတ္လမ္းရဲ့ အဓိကအခန္းအေတာ္မ်ားမ်ားဟာ ဒီသေဘၤာၾကီးေပၚမွာျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္ပဲ လြမ္းေတးမဆုံးႏိုင္ေအာင္ လြမ္း စရာေကာင္းတဲ့ သေဘၤာၾကီးျဖစ္ပါတယ္။ သူရဲ့ေျခာက္တယ္လို႔လည္း လူေျပာမ်ားတယ္။ သူရဲအေျခာက္ခံသူေတြ ဒီမွာ တကူးတက လာတည္းခိုၾကပါတယ္။ စာဖတ္သူလဲ သူရဲအေျခာက္ခံခ်င္ရင္ အဲဒီမွာ တည္းခိုၾကည့္ပါ။ တက ယ္ဟုတ္၊ မဟုတ္ သိရမွာပါ။

သူငယ္ခ်င္းကို လိုက္ပို႔ရင္း ေရလွိဳင္းျပာျပာေတြထဲ တေရြ႕ေရြ႕ေမ်ာပါေနတဲ့ ရြက္ေလွငယ္ေလးတစင္းကို လွပစြာ ေသာ ပန္းခ်ီကားေလးတခ်ပ္ပမာ ဓာတ္ပုံရိုက္ယူခဲ့တယ္။ သေဘၤာေပၚက ျမင္ရတဲ့ ျမင္ကြင္းအားလုံးဟာ ပန္းခ်ီ ကားပမာ သာယာလွပေနတယ္။ တကၠသိုလ္ဘုန္းႏိုင္ရဲ့ ဇာတ္ေကာင္မ်ားျဖစ္တဲ့ ကိုေစာေနာင္၊ ေစာစႏၵာနဲ႔ စပ္ခြ န္ဖတို႔ရဲ့ လြမ္းေမာဖြယ္ရာ အရိပ္ေတြက ထင္ေနတုန္းပါပဲ။ စာေရးဆရာက စိတ္ကူးယဥ္ဖန္တီးခဲ့မွန္းသိေသာ္လဲ သူ႔ရဲ့စာေပအတတ္ပညာက ဒီေနရာသို႔ေရာက္တိုင္း လြမ္းေနရဆဲ ဖမ္းစားေနဆဲပဲေလ။

က်ေနာ္နဲ႔အတူ ဒီေနရာေလးသို႔ အလည္ေရာက္ခဲ့ဖူးသူေတြ စားရင္းကို ေျပာပါဆိုရင္လည္း အေတာ္မ်ားေနပါၿပီ။ ဆရာၾကီးဦးတင္မိုး၊ တိပိဋကဆရာေတာ္နဲ႔ သံဃာေတာ္မ်ား၊ ႏုႏုရည္(အင္း၀)နဲ႔ အျခား အျခား မိတ္ေဆြမ်ားစြာရွိပါ ေသးတယ္။ ဒီေနရာသို႔ ပို႔ရျခင္းရဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္က ပင္လယ္ေရကို တ၀ရွဴႏိုင္တယ္။ လွပတဲ့ရွဳခင္းေတြကို ေလာ စရာမလိုဘဲ ၾကည့္ခြင့္ရွိတယ္။ သေဘၤာေပၚမွာ ပင္လယ္ျပင္ရွဳခင္းနဲ႔ ထမင္းစားလို႔ရေသးတယ္။ ၀င္ေၾကးအေနနဲ႔ သက္သာတယ္စတဲ့ အေၾကာင္းေတြက အဆင္ေျပလို႔ပါ။

စာဖတ္သူ အဆင္ေျပရင္ သြားလည္လိုက္ပါအုံး။ မျဖစ္မေန ကင္မရာေလးတလုံးလည္း ယူသြားေပါ့။ တိုင္တန္း နစ္ရုပ္ရွင္ထဲကလို သေဘၤာဦးမွာ လက္ႏွစ္ဖက္ဆန္႔တန္းၿပီး ဓာတ္ပုံရိုက္လို႔လည္း ရပါတယ္။ အတုယူရိုက္ေနသူ စုံတြဲေတြလည္း ျမင္ေနရတယ္။ အလည္တေခါက္ သြားသင့္တဲ့ေနရာတခုပါ။

ကိုသက္